Mensen zijn in deze tijden van transities een sleutelfactor. Als systemen niet meer werken, komen mensen in beweging. Buiten de bestaande paden bouwen ze met elkaar aan nieuwe routines die beter passen bij wat de samenleving nu vraagt.
Met andere (gespreks)partners, in nieuwe samenwerkingen en met een open mind.
Dat is spannend, onzeker, inspirerend en soms lastig. Je weet nog niet wat het grote nieuwe verhaal wordt. Hoe leer je in de tussentijd ‘comfortably out of control’ te zijn?
Stap één is weten wat je wilt en waar jij met jouw ervaring, historie en karakter het best op je plek bent in de veranderende systemen. Wat is jouw verhaal en waarom voel juist jij je betrokken bij deze transitie?
Stap twee is weten welke historie het thema of systeem heeft waarmee jij verbonden voelt. Waar komt het vandaan, wat waren grondwaarden en hoe is het daar nu mee?
Stap drie is mensen om je heen verzamelen, die je vertrouwt, die anders durven denken en die de historie snappen en die onder ogen zien wat de actuele issues en grondwaarden zijn.
Stap vier is de setting creëren en onderhouden waarin de dialoog, het experiment of de beweging doorgaat, zonder vast te lopen in oude paradigma’s en structuren. Parallelle organisatievormen waarin het nieuwe kan gedijen en zich uit ontwikkelen
Stap vijf is verbinding houden tussen mensen die werken aan nieuwe oplossingen én die in het oude systeem werken en tussen de verschillende schaalniveaus van individu tot aan Rijksniveau.
Want transities kosten tijd. Veel experimenteren, leren, doorgaan of stoppen en veel inspirerende ontmoetingen die het vliegwiel een slinger geven.
Maar als wij dit als samenleving kunnen, dan zijn we een wendbare samenleving, waarin veranderende behoeften met een minimum aan schade/kosten flexibel worden vervuld en waarin weerbare mensen onzekerheid uithouden én actor durven zijn.
Esther